Charleroi

De nummer één bezienswaardigheid van Charleroi ligt buiten het centrum. Le Bois du Cazier ligt aan de zuidkant van de stad. Het is een belangrijk industrieel erfgoed voor Charleroi en het Waals gewest. Mijnbouw en industrie vormen de pijlers waarop Charleroi gebouwd is. Bois du Cazier was een van de belangrijkste mijnen van België, totdat het in 1967 gesloten werd.

De mijn is niet alleen een belangrijk stukje erfgoed. De mijn van Bois du Cazier staat helaas ook bekend vanwege een van de grootste mijnrampen uit de Europese mijnbouwgeschiedenis. Op 8 augustus 1956 vond hier de Mijnramp van Marcinelle plaats. Bij een enorme brand kwamen 262 mensen om het leven. Le Bois du Cazier is daarom naast een museum ook een herdenkingsplaats.

Bij Le Bois du Cazier staan twee voor de mijnbouw kenmerkende schachtbokken. Op het terrein kun je verschillende musea, demonstraties en werktuigen van de mijnbouw bekijken. Je kunt een ophaalmachine bewonderen, het Industriemuseum bezoeken en verschillende door vaklui gegeven demonstraties bijwonen.

De Eglise Saint-Christophe is een schitterend kerkgebouw in het hart van Charleroi. De oorsprong van het gebouw gaat terug tot 1667, toen de Fransen, die de stad net hadden ingenomen, een garnizoenskapel oprichtten, gewijd aan Saint Louis. Alles wat van deze kapel is overgebleven, is een eerste steen die in het portaal van de huidige kerk is geplaatst. In de 18e eeuw werd het gebouw uitgebreid en gewijd aan de cultus van Sint Christoffel. Van deze barokke kerk zijn alleen het koor uit 1723 en een deel van het schip uit 1778-1781 van architect Flavion overgebleven. Na het bombardement door Franse revolutionaire troepen in 1794 werd het gebouw gedeeltelijk herbouwd.

Het gebouw werd in 1956 ingrijpend verbouwd door de architecten Joseph André, Robert Puttemans en Charles Malcause. De kerk werd veel groter en ruimer. Een koepel met een diameter van zestien meter en een hoogte van achtenveertig meter domineert het geheel.

In het koor van de Sint-Christoffelkerk bevindt zich een schitterend mozaïek dat de Apocalyps volgens Johannes illustreert. Het mozaïek heeft een oppervlakte van 200 vierkante meter, is ontworpen door Jean Ransy en gemaakt in Venetië. Het bestaat uit miljoenen kleine blokjes glas die in de massa gekleurd zijn om de verschillende scènes tot leven te brengen, en de achtergrond bestaat volledig uit dun bladgoud dat bedekt is met een dunne laag glas.

Het Musée du Verre is onderdeel van het Bois du Cazier-complex. Jarenlang was Charleroi wereldwijd de grootste producent van vensterglas. Op het hoogtepunt waren er meer dan honderd glasproducten actief in en rond Charleroi. De steenkool die hier gewonnen werd, diende als brandstof voor de glasproductie. De liefde voor het glas heeft ertoe geleid dat je nu kunt genieten van allerlei vormen van glassierkunst die in het Glasmuseum tentoongesteld wordt. De collecties omvatten nu meer dan 6000 stukken glas en gereedschap en bestrijken een zeer brede periode, van het Myceense tijdperk tot hedendaagse glasmeesterwerken.

In de richting van de Place du Manège, op de hoek gevormd door de Rue du Beffroi en de Rue du Dauphin, staat het belfort van Charleroi. Deze toren heeft duidelijke invloeden van de art deco stijl die tijdens de bouw in de jaren ’30 van de vorige eeuw in trek was. De vierkanten toren heeft een hoogte van 70 meter en is daarmee een van de hogere gebouwen in Charleroi. Het in 1966 gebouwde Albertcentrum overstijgt met zijn hoogte van 82 meter het belfort.

Het belfort is uitgerust met een klok en een carillon van zevenenveertig klokken die elk kwartier een populaire melodie spelen van Jacques Bertrand, een in Charleroi geboren chansonnier uit de 19e eeuw.

Het stadhuis van Charleroi – in het Frans het Hôtel de Ville genoemd – is een uitgestrekt eclectisch gebouw dat classicisme en art deco combineert. Het werd ontworpen door de architecten Joseph André en Jules Cézar en werd ingehuldigd in 1936. Het gebouw werd opgetrokken in blauwe en witte steen op twee niveaus met leien daken. De vrij statige voorgevel ligt aan de Place Charles II. Het interieur van het stadhuis is weelderig versierd met marmer en koper, houtwerk, beelden en wandtapijten. Naast zijn administratieve en politieke functies beschikt het stadhuis over een feestzaal met een capaciteit van meer dan duizend personen.

Aan de Rue Jean Monnet 14 is een van de allergrootste openbare kunstwerken van Charleroi te bewonderen. De Little Red Riding Hood Mural is een muurschildering die de hele zijkant van een kantoorflat. Het kunstwerk is onderdeel van de stadsvernieuwing die gaande is in Charleroi en vormt een eerbetoon aan het stripverhaal. De muurschildering beeldt Roodkapje en de Boze Wolf uit. De hoogte van maar liefst 25 meter zorgt ervoor dat je dit kleurrijke werk bijna niet kunt missen als je in de buurt bent.

De Passage de la Bourse is een overdekte galerij in het centrum van Charleroi. Het werd aan het eind van de 19e eeuw gebouwd door de architect Edmond Legraive. De buitengebouwen zijn geïnspireerd op de Vlaamse neorenaissancestijl, terwijl de binnengevels van de galerij in neoklassieke stijl zijn uitgevoerd. De passage is ontworpen als een monumentale toegangsweg tot de Bourse de Commerce. Het is een echte voetgangersstraat die zijn eigen gebouwen bedient.

De Samber is een rivier die door Charleroi loopt. Het is een zijrivier van de Maas, die door middel van het Kaneel Charleroi-Brussel verbonden is met Brussel. Via de Willebroekse Vaart kun je uiteindelijk tot de Schelde varen. Je kunt dus met de boot een tocht vanuit Nederland naar Charleroi maken. Binnen Charleroi kun je vooral langs de waterkant van het water genieten. Aan de noordzijde is een wandelpromenade aangelegd, compleet met groen en wat bankjes waar vandaan je van het uitzicht op het water kunt genieten.

Aan de overkant ligt treinstation Charleroi-Centraal dat tot eind 2022 Gare de Charleroi-Sud heette. Het neoklassieke station stamt uit 1874 en is dankzij een restauratie aan het begin van deze eeuw weer helemaal in zijn oude glorie teruggebracht.

Het Fotomuseum van Charleroi werd in 1987 ingehuldigd in het voormalige neogotische karmelietenklooster van Mont-sur-Marchienne. Twee voormalige en grote kapellen maken het mogelijk grote thematische tentoonstellingen van historische, monografische of thematische aard te presenteren, vaak gewijd aan hedendaagse creatie. Zij hebben altijd een internationaal karakter, evenals de permanente tentoonstellingen. Twee andere zalen bieden andere tijdelijke tentoonstellingen. Elk jaar presenteert het museum negen tijdelijke tentoonstellingen (drie gelijktijdige tentoonstellingen die om de vier maanden worden vernieuwd).

De permanente tentoonstellingen van het Musée de la Photographie moeten de bezoeker een beeld geven van de geschiedenis van de fotografie, van de daguerreotypie en de eerste reisfoto’s tot de meest recente artistieke benaderingen.

Winkelen in Charleroi is over het algemeen geen bijzondere beleving. De afgelopen jaren zijn steeds meer winkels uit de binnenstad verdwenen. Gelukkig is er het winkelcentrum Shopping Rive Gauche. Deze moderne shopping mall ligt in het centrum van Charleroi. Vanaf het station loop je in vijf minuten naar deze locatie waar je gemakkelijk een paar uurtjes zou moeten kunnen winkelen. Het in 2017 geopende winkelcentrum telt meer dan 90 winkels en ongeveer twintig horecazaken.