Oman

Wadi Shab is een van de vele wadi’s in Oman die de mogelijkheid bieden om af te koelen in het uitnodigende ongerepte water en een prachtig uitzicht te hebben op het fantastische landschap van het land. Als je jezelf afvraagt wat een wadi is?  Wadi is een Arabische term die verwijst naar een droge rivierbedding die in bepaalde tijden van het jaar water bevat, meestal bij hevige regenval. Na de regen vormen zich natuurlijke poelen, waarin je kunt zwemmen.

Bij aankomst op de parkeerplaats van Wadi Shab moet je een boottochtje maken voor om een kort stukje rivier over te steken. Er is geen toegangsprijs voor de wadi, dus je hoeft alleen een klein bedrag voor de veerboot te betalen.

Daarna begint een heerlijke wandeltocht van ongeveer 45 minuten door een adembenemende ruige vallei, omgeven door palmbomen en veel vegetatie. Als je eenmaal bij de poelen van Wadi Shab bent aangekomen, maak dan optimaal gebruik van je tijd en bekijk zeker de hele canyon om het complete landschap te bewonderen. Vergeet bij het zwemmen in het natuurlijke zwembad niet de waterval en de grot te bekijken, die je alleen kunt bereiken door in het water te zwemmen.

Een vakantie naar Oman is niet compleet zonder een bezoek gebracht te hebben aan Muscat. In deze hoofdstad van Oman zijn een paar bijzondere bezienswaardigheden te vinden. Zo staat hier de grote Sultan Qaboes-moskee welke de grootste van Oman is. Er zijn enkele parken te vinden zoals het Riyam Park, Kalbou Park, Al Sahwa Park, Al Naseem Public Park en het Qurum Natural Pak. Verder heeft Muscat een aantal leuke en interessante musea te bieden. Bijvoorbeeld het Museum of Omani Heritage, het Muscat Gate Museum, het Natural History Museum, het Omani Aquarium and Marine Science and Fisheries Centre en een Children’s Museum.

Zoals elke belangrijke plaats op het Arabisch schiereiland heeft ook Oman zijn eigen soek. De Soek Muttrah trekt jaarlijks duizenden bezoekers. In de smalle steegjes ruik en proef je de oriëntaalse sfeer van weleer nog steeds. Veel traditionele producten worden hier aan de man gebracht.

Fort Bahla is een van de vier historische forten gelegen aan de voet van de Jebel Akhdar hooglanden in Oman en het enige fort van het land dat in 1987 op de UNESCO-lijst is geplaatst. Aangezien het fort werd gebouwd met bakstenen van modder en stro, heeft erosie de structuur beschadigd totdat er herstelwerkzaamheden werden gestart. Fort Bahla werd recent grondig gerestaureerd en is in 2012 heropend.

Het fort is vermoedelijk gebouwd tussen de 12e en 15e eeuw door de Banu Nebhan-stam die het gebied destijds bewoonde en bekend stond om de controle over de handel in wierook in die tijd. Als onderdeel van het complex is er ook een oase naast het fort en een oude muur van 13 kilometer waarvan een deel nog overeind staat. Het grootste deel van de oase ligt in puin, maar de structuur en enkele huizen staan nog overeind.

Water is een schaars goed in de woestijn. Vanzelfsprekend ging men vroeger op zoek naar mogelijkheden om water op te slaan en te verdelen. Dit heeft in Oman geleid tot het toepassen van aflaj-irrigatiesystemen. In Oman zijn heel veel van dit soort betonnen of aarden goten te vinden. Vrijwel elk dorp heeft zijn eigen falaj. Aflaj is de benaming voor meervoudige falaj. Hierlangs wordt water uit de bergen naar de dorpen gevoerd. Dit systeem bestaat al eeuwen lang in Oman. Er zijn zelfs Aflaj gevonden die volgens archeologen uit ongeveer 2500 v.Chr. stammen.

Op een aantal plaatsen bij belangrijke Aflaj zijn wachttorens gebouwd om de waterstromen te bewaken. Falaj Al-Malki behoort samen met Falaj Daris tot de oudste irrigatiesystemen van Oman.

Ibra behoort tot één van de oudste steden van Oman. Ibra, de poort naar de oostelijke regio van Oman, was in het verleden beroemd om zijn goede paarden en ruiters. Een uniek kenmerk van Ibra is de “Wednesday Souq” die volledig door vrouwen wordt gerund. Aan de andere kant van Ibra ligt het dorp Al Mansfah, een gemeenschap van herenhuizen die ooit eigendom waren van welvarende kooplieden uit de 19e eeuw tijdens het bewind van Said de Grote. Met het verval van Saids handelsimperium raakten deze ooit statige herenhuizen in verval.

De Archeologische Vindplaatsen van Bat, Al-Khutm en Al-Ayn[1] zijn een groep necropolen uit het 3e millennium voor Christus, gelegen bij een palmenbos. Zij werden in 1988 door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Studies van de laatste 15 jaar hebben het bestaan aangetoond van talrijke menselijke nederzettingen, van de Perzische Golf tot de Golf van Oman.

De site van Bat ligt in een palmbos. Rond 3000 voor Christus was er een intensieve handel in koper (lokaal gewonnen) en steen (waarschijnlijk dioriet) met Sumeriërs. De necropolis bestaat uit 100 graven en ronde gebouwen met elk een diameter van ongeveer 20 meter. Deze gebouwen hebben geen openingen aan de buitenkant, dus naast de mogelijkheid van hun rituele functie, kunnen ze gebruikt zijn als tanks of silo’s. Hun precieze functie is nog onbekend. In 1972 toonden de opgravingen door een Deens team onder leiding van Karen Frifelt aan dat het gebied al 4000 jaar onafgebroken bewoond is geweest.

De ruïnes van Al-Khutm zijn vermoedelijk afkomstig van een stenen fort, met een toren van rotssteen met een diameter van 20 meter. Ze liggen 2 kilometer ten westen van Bat.

Al-Ayn is een kleine necropolis, maar wel in de beste staat van de drie necropolen. Hij ligt 22 kilometer ten zuidoosten van Bat.

Zo’n zeven duizend jaar geleden zou de stad Ubar in de provincie Dhofar een zeer welvarende stad zijn geweest, die bekend stond als karavaanstad. De vele archeologische opgravingen hebben dit inmiddels bevestigd. De Koran zou het verhaal vertellen dat de mensen destijds zo decadent leefden, God het daarom onder een dik pak zand heeft weggevaagd. De plaats lag op de handelsroute voor het per kameel vervoeren van onder andere wierook. Inmiddels zijn delen van deze ruïnestad bloot gelegd en klaar om bezocht te worden.

Op ongeveer 100 kilometer ten zuiden van Muscat ligt de zeer grote grotkamer Majlis al Jinn. Deze grotkamer meet ongeveer 330 meter bij 225 meter oppervlakte. De hoogte is maar liefst 120 meter. De toegang tot de grot loopt via drie doorgangen in het dak. De ingangen zijn pas sinds 1983 ontdekt. Met een goede terreinwagen is de grot te bereiken. Een juiste klimuitrusting is wel een vereiste. Een andere en beter bereikbare grot is de Al-Hootah Grot. Deze bevindt zich op de gelijknamige plateau in de A’Dhakhliah regio. Door middel van een elektrische trein ga je naar het hart van de grot. Er is een ondergronds meer te zien waarin enkele blinde vissen zwemmen. Verder is er een museum en wat toeristische winkels te vinden. De grot is geschikt om te bezoeken met kinderen en mindervaliden.

Natuurlijk mag een bezoek aan de woestijn niet ontbreken tijdens je bezoek aan Oman. Dat kun je bijvoorbeeld doen in de vorm van een kameel safari. Arabieren nemen je mee uit wandelen in de woestijn en vertellen je het één en ander over de kamelen, hoe ze te berijden en over het leven als bedoeïenen. Sommige van die tours zijn uit te breiden met een lunch, diner met zonsondergang en/of zelfs een overnachting in een bedoeïenenkamp.

Voor de mooie roodbruine kleur die je vaak op foto’s van Oman ziet, moet je tegen zonsondergang in de woestijn zijn. Het licht laat de woestijn dan van zijn beste kant zien.

Het Muscat Gate Museum behoort tot de boeiendste musea van Oman. Het museum bevindt zich boven de Muscat Modern Gate. Dit museum heeft een geweldig uitzicht dat u ziet via de brede trap die naar de poort van het museum leidt.

Het Muscat Gate Museum vertelt de lange geschiedenis van Oman, en richt zich in het bijzonder op de geschiedenis van de hoofdstad Muscat. Het geeft ook uitleg over het Falaj irrigatiesysteem waar Oman beroemd om is, naast de kenmerkende architectuur van Oman, of het nu gaat om de constructie van nissen in moskeeën, zalen, deuren of houten bogen. Dit museum neemt de bezoeker mee op een reis door de verschillende stadia van ontwikkeling en groei, van een commerciële haven tot een welvarende hoofdstad, en is getuige van de relikwieën en geschiedenis van Muscat.