Pisa

Het allerberoemdste monument van Pisa is toch wel zijn scheve toren. De klokkentoren (campanile) hoort bij de naast kathedraal Duomo di Pisa. Al sinds het begin van de bouw in 1173 ging het mis met de toren. De eerste verdiepingen werden scheef gebouwd. In de jaren erna heeft men telkens met nieuwe verdiepingen het recht proberen te krijgen, maar dat is niet gelukt. Om veiligheidsredenen zijn er verschillende pogingen gedaan om te voorkomen dat de toren werkelijk om zou gaan vallen. Het is zelfs een tijdje gesloten geweest voor publiek. Na de laatste renovatie zou de Toren van Pisa in 2008 stabiel zijn verklaard.

De middeleeuwse Duomo di Santa Maria Assunta is naast de scheve toren het beroemdste gebouw van Pisa. De architectonische Romaanse bouwstijl is zeer rijkelijk terug te vinden. Er is destijds werkelijk nergens op bezuinigd. Men is omstreeks 1064 begonnen met de bouw om vervolgens in 1118 tot inwijding over te kunnen gaan. Door de jaren heen hebben er wel wat aanpassingen en restauraties plaatsgevonden.

De binnenkant van de Kathedraal van Pisa is magnifiek te noemen. Beperk een bezoek aan de Dom van Pisa daarom niet tot een blik vanaf de buitenzijde. De kathedraal is een zeer bijzonder voorbeeld van architectuur waarvan het interieur doet denken aan de grote islamitische moskeeën. Dit zit hem bijvoorbeeld in het gebruik van verhoogde bogen, de afwisselende banden van zwart en wit marmer en de ongewone elliptische koepel, van Moorse inspiratie. Het 17e-eeuwse vergulde cassetteplafond is van Domenico en Bartolomeo Atticciati uit Florence.

De doopkapel van de kathedraal van Pisa is een gebouw naast de kathedraal. Het is het grootste baptisterium ter wereld. Je kunt het witte gebouw uit de 12e eeuw tegen betaling bezoeken. Het ronde gebouw heeft een diameter van ongeveer 33 meter en is ongeveer 54 meter hoog. De omtrek van de grootste doopkapel op aarde is ongeveer 104 meter.

In het onderste gedeelte staat de prachtige doopvont van Guido Bigareli da Como uit de 13e eeuw. Pas sinds 1929 staat in de doopkapel van de kathedraal een beeld dat Johannes de Doper voorstelt. Maar het hoogtepunt voor veel bezoekers is de wandeling naar de bovenste galerij. Je kunt via een 69 treden tellende trap naar boven lopen. Bovenaan kun je om het ronde gebouw heen lopen. Je hebt een mooi uitzicht naar buiten en naar beneden in de doopkapel. Vanuit een raam kun je een goede foto maken van de kathedraal, die ongeveer 30 meter verderop ligt. De andere ramen zijn echter voorzien van een vrij smal draadrooster. Foto’s in andere richtingen vanaf de bovenverdieping zijn dus maar beperkt mogelijk.

Het huidige uiterlijk van het Palazzo Reale, thuisbasis van de dynastieën die sinds de moderne tijd over Pisa hebben geregeerd, is het resultaat van de architectonische ingreep waartoe Francesco I de’ Medici aan het einde van de 16e eeuw opdracht gaf. Hij besloot het “Palazzo Vecchio” naast de kerk van S. Matteo op te geven om grond en gebouwen te kopen tussen de Via S. Maria, de kerk van S. Nicola en de Arno. Het nieuwe paleis bestond uit één gebouw met een gevel aan de Lungarno.

Sinds 1989 bevindt zich hier het Nationaal Museum, dat talrijke herinneringen bewaart van de families die hier woonden, bestaande uit schilderijen, portretten, meubilair, wandtapijten en harnassen.

Piazza dei Cavalieri (letterlijk vertaald het “Ridderplein”) is een bezienswaardigheid in Pisa, Italië, en het tweede hoofdplein van de stad. Dit plein was het politieke centrum in het middeleeuwse Pisa. Na het midden van de 16e eeuw werd het plein het hoofdkwartier van de Orde van de Ridders van Sint Stefanus.

Tegenwoordig herbergt het aan het Piazza dei Cavalieri gelegen Palazzo della Carovana het hoofdgebouw van de Scuola Normale Superiore di Pisa, een universiteit gesticht door Napoleon Bonaparte en gemodelleerd naar de Ecole Normale Superieure van Parijs. De Italiaanse dichter Giosuè Carducci en de natuurkundige Enrico Fermi behoren tot de leerlingen die hier hebben gestudeerd.

Tuttomondo is een muurschildering gemaakt door de Amerikaanse kunstenaar Keith Haring in 1989. Je kunt Tuttomondo vertalen naar ‘de hele wereld’. Gelegen op de achtermuur van de Sant’Antonio Abate kerk in Pisa, is het een van de laatste openbare muurschilderingen uitgevoerd voor zijn dood aan AIDS-gerelateerde complicaties in 1990. Het is ook een van de weinige openbare werken in de open lucht die door Haring zijn gemaakt om permanent te worden tentoongesteld.

De muurschildering toont 30 figuren geschilderd in Haring’ cartoonachtige stijl met een overkoepelend thema van vrede en harmonie. Tuttomondo wordt vaak ten onrechte aangeduid als Haring’s laatste openbare werk, maar hij maakte een paar maanden later nog een muurschildering bij het ArtCenter College of Design in Pasadena. Dat deed hij in november 1989.

Het wandelpad over de Muren van Pisa geeft het publiek de mogelijkheid om de stad vanuit een origineel perspectief te bekijken. Een aangename wandeling om van bovenaf, vanaf een hoogte van 11 meter, het typische Pisaanse overzicht te bewonderen, van het Piazza dei Miracoli tot het Piazzetta Del Rosso. De wandelroute verrast die de bezoeker verrast door de schoonheid van de plaatsen, tussen teruggewonnen tuin, archeologische en artistieke schatten.

De bouw van de Muren van Pisa begon in 1154 in het gebied van de stad ten noorden van de Arno; de bouw duurde tot 1161, gevolgd door een verdere voltooiing in 1284 in het gebied van Cittadella Vecchia.

Aan de universiteit van Pisa ligt de schitterend aangeklede ‘Orto Botanico di Pisa’. De botanicus Luca Ghini had vlak na de oprichting in 1544 de leiding over de tuin. In 1591 echter werd de tuin verplaatst naar zijn huidige locatie aan de Via Luca Gini te Pisa. In de botanische tuin van Pisa zich nu prachtige vijvers, kruidentuinen, een natuurhistorisch museum, bibliotheek en een arboreta.

Iedereen weet dat Italië bekend staat om zijn verfijnde smaak van mode, lekker eten en gezelligheid. Dit alles is dan ook prima gecentreerd in het gezellige, doch kleine winkelgebied van Pisa. De meeste winkels liggen aan de Corso Italia en Borgo Stretto. Rondom de Corso Italia liggen twee schitterende historische wijken. Helaas zijn een aantal oude panden gerestaureerd of herbouwd en daarmee ingrijpend gemoderniseerd.

Het Teatro Verdi is geliefd door vele Italianen en wordt veelvuldig bekeken door toeristen. Dit theater staat namelijk bekend als traditioneel, mooiste en authentiekst theater van Italië. Het theater is in 1867 geopend met ruimte voor zo’n 900 gasten. Die binnenkant komt alle beloftes na. Zeker de balkons zijn prachtig.

Het theater is opgedragen aan Giuseppe Verdi, maar heette oorspronkelijk het Regio Teatro Nuovo. De werken begonnen op 26 april 1865 en het theater werd ingehuldigd op 12 november 1867 met de opera Guglielmo Tell van Rossini. Andrea Scala was de architect die met de werken begon, maar de afwerking van het interieur werd toevertrouwd aan architect Giuseppe Giardi, terwijl Simonelli de zelfdragende koepel ontwierp die uitkijkt over de parterre. Alle interne versieringen werden toevertrouwd aan Pisaanse arbeiders. Na het schilderen van de Triomf van de liefde, kreeg Annibale Gatti de opdracht om ook het gordijn te schilderen dat tijdens de actiewisselingen werd gebruikt. Het grote gordijn met de voorstelling van Goldoni die in de Alfea kolonie leest, werd geschilderd op het podium van het Ravvivati theater.