Granada

Als je het over de absolute topbezienswaardigheid van Granada hebt, dan kom je onvermijdelijk bij het Alhambra uit. Deze paleizen behoorden eens toe aan de Islamitische sultan van Granada Muhammed III en andere Moorse heersers. Het ‘Palacio de Generalife’ wat werd gebouwd tussen de twaalfde en veertiende eeuw, is gevestigd binnen de oude stadsmuren van Alhambra op de heuvel La Sabika. Hier bevindt zich ook het voormalig verdedigingsfort Alcazaba. Het Generalife paleis heeft meerdere binnenplaatsen en tuinen die door de islamitische koningen graag gebruikt werden als rustplaatsen. Mooie voorbeelden hiervan zijn de ‘Patio de la Acequia en Cypress Patio de la Sultana’. De architectuur laat zich het best omschrijven als Moors met Renaissance invloeden. Sinds 1984 behoren deze culturele gebouwen tot UNESCO Werelderfgoederen.

Naast het Alhambra heeft Granada nog een oude en historische wijk die zeker de moeite waard is. Officieel is de stad Granada eigenlijk in dit stadsdeel ontstaan. Albaicín of Albayzín, wat eigenlijk recht tegenover de Alhambra ligt, heeft veel sfeervolle smalle straten die je voeren langs bijzondere bezienswaardigheden. Mooie voorbeelden hiervan zijn het archeologische museum ‘Casa de Castril’, het paleis Dar al-Horra, de Iglesia de San Nicolás kerk en verschillende Arabische badhuizen ‘Bañuelo’.

De wijk was vroeger bijzonder sterk in het voorzien van drinkwater. De hogere ligging en de aanwezigheid van diverse innovatieve waterputten ‘aljibe’ zorgden voor voldoende drinkwater voor de inwoners.

Het allerbeste uitzicht van Albaicín heb je vanaf de Mirador de San Nicolás, bij de gelijknamige kerk. Van hieraf heb je een formidabel uitzicht op het Alhambra.

Omstreeks het jaar 1504 werd katholieke Klooster van Hiëronymus gebouwd voor augustijnen. De renaissance-invloeden zijn ook hier rijkelijk aanwezig. Het klooster wordt voor sommige zelfs gezien als de bakermat voor Andalusische bouwkunst. De belangrijke positie van het klooster van Hiëronymus wordt nog duidelijker, aangezien er een aparte ruimte te vinden is waar de vrouw van keizer Karel, Isabel de Portugal regelmatig verbleef. Na de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog is het klooster een tijd in verval geraakt. Gelukkig heeft men de waarde van het bouwwerk op tijd ingezien en hebben er daarna verschillende restauraties plaatsgevonden. Een ander bijzonder klooster van Granada is de ‘Cartuja de Granada’.

Het Paleis van Karel V is onderdeel van het Alhambra. Vanwege het in dit paleis aanwezige museum, hebben we het een aparte vermelding binnen de top 10 bezienswaardigheden van Granada gegeven. Door de prachtige en hoger gelegen omgeving, besloot Karel V zich samen met zijn vrouw Isabel te vestigen tussen de Nasrid erfgoederen. Er werd een paleis gebouwd die vooral een Europese stijl moest uitstralen. Hierdoor wijkt het erg af van andere gebouwen in de omgeving. Het paleis van Karel V bestaat uit twee etages met een cirkelvormige binnenplaats. Voor het ontwerp raadpleegde de koning een leerling van Michelangelo, Pedro Machuca.

In het Paleis van Karel V is het museum voor schone kunsten gevestigd. Dit  ‘Museo de Bellas Artes de Granada’ is een must-visit voor liefhebbers van schilderijen en andere kunstwerken uit de 15e tot de 20e eeuw. De grootste en rijkste bezittingen zijn afkomstig van religieuze stichtingen die in de 19e eeuw zijn opgeheven. Later door het Prado Museum gedeponeerde werken zijn toegevoegd, evenals aankopen, zowel voorbeelden van recente kunst als oude meesters.

De Kathedraal van Granada heeft een prominente plek in de historische binnenstad van Granada. Men is in 1523 begonnen met de bouw van de Santa Iglesia Catedral Metropolitana de la Anunciación de Granada, zoals de Kathedraal van Granada officieel heet. Ruim 180 jaar is er hard gewerkt om de kathedraal van Granada het imposante uiterlijk te verschaffen zoals wij dat vandaag kunnen aanschouwen. De Kathedraal van Granada heeft vooral barokke elementen. De architect Diego de Siloé had de leiding over het werk tot zijn dood in 1563. Hij had 17 opvolgende architecten om het werk voort te zetten, vandaar dat er talrijke stijlveranderingen waren. De enige bouwmeester die de expertise van Siloé kon evenaren was Alonso Cano.

De koepel is het belangrijkste deel van de kathedraal. De gebrandschilderde ramen zorgen voor veel licht. De structuur van de koepel maakt gebruik van de middeleeuwse techniek van steunberen met traditionele steunberen en vliegende steunberen. Dit geeft een grotere sterkte aan de muren van de koepel. Volgens de regels van de gotische architectuur moet het altaar als natuurlijke afsluiting van de centrale zijbeuk worden geplaatst. In de Renaissance was het gebruikelijk om een centraal verhoogd altaar of iets daartussenin te plaatsen. Siloé koos ervoor de verhoging te verplaatsen naar het einde van het schip en maakte een opening in de cilinder waar deze aansloot op het middenschip. Het enige probleem is dat een groot deel van de ondersteuning werd verwijderd. Om dit probleem op te lossen ontwierp hij een grote boog die naar het midden toe verzwakt en verborgen is vanaf het vloerniveau. Deze boog draagt een derde van het gewicht van de koepel. Deze boog wordt ook omlijst door twee kleinere bogen en vormt een perfecte overgang tussen de basiliek en het centrale gedeelte van de kerk.

Naast de vele culturele bezienswaardigheden uit de oudheid zijn er in Granada ook wetenschappelijke en wetenswaardigheden te ontdekken. In het Parque de las Ciencias worden allerlei onderzoeken en ontdekkingen uitgelegd. Hoe zit het menselijk DNA precies in elkaar, maak een reis door het menselijk lichaam, wat is de kracht van lucht en hoe je het menselijk brein kunt beïnvloeden? Al dit soort vragen vinden hier een antwoord. Vooral voor kinderen is het erg leuk om deel te nemen aan allerlei proeven en experimenten.

Aan de Carrera del Darro ligt het Casa de Castril, een prachtig 16e-eeuws renaissancegebouw waarin sinds 1923 het Archeologisch en Etnologisch Museum van Granada is gevestigd. Dit voormalige herenhuis bestaat uit twee verdiepingen en een prachtige binnenplaats in Moorse stijl waaromheen zich de museumzalen bevinden. Het Casa de Castril heeft ook een van de beste renaissance gevels van de stad.

Sinds het Archeologisch en Etnologisch Museum zijn deuren opende in – dat was in
1919 – heeft het museum vele gasten mogen ontvangen. In het Paleoithicum gaat men helemaal terug naar de prehistorie. Hier zijn onder ander schedels van mammoets te bewonderen. In andere ruimtes worden periodes tentoongesteld als het koperen tijdperk, het bronzen tijdperk, de kolonisatie van de Iberische wereld, het Romeinse tijdperk en de late oudheid.

Puerta de Elvira, ook bekend als Arco de Elvira, was de belangrijkste toegangspoort tot de stad Granada tijdens de islamitische overheersing. De poort werd gebouwd in de 11e eeuw door de Ziridische sultans. In de loop van haar geschiedenis onderging de Puerta de Elvira talrijke transformaties, de belangrijkste tijdens Yusuf I. Later, in de 20e eeuw, heeft de Puerta de Elvira verschillende restauraties en uitbreidingen ondergaan. De poort werd in 1896 uitgeroepen tot Nationaal Historisch Artistiek Monument.

Het bruisende hart van de stad Granada is te vinden rondom het Bib-Rambla plein. Vroeger werd hier al handel gedreven, vonden de stierengevechten er plaats en begon het commerciële leven zich langzaam te ontwikkelen. Nu vandaag geniet men er graag op één van de terrassen, vertoeft men graag rondom het fontein of koopt er een bloemetje bij één van de vele kramen die er te vinden zijn.

Een wandeling over de Paseo de los Tristes is iets wat je absoluut moet doen als je in Granada bent. Deze prachtige laan met een prachtig uitzicht op het Alhambra, die de loop van de rivier de Darro volgt tussen de Moorse bruggen van Chirimías en Aljibillo, heet officieel Paseo del Padre Manjón. De populaire bijnaam is het resultaat van een interessant verhaal. In de 19e eeuw passeerden begrafenisstoeten op weg naar Granada’s San José-begraafplaats op de Sabika-heuvel hier ooit. Veel mensen weigerden de Cuesta de los Chinos te beklimmen naar het kerkhof en verkozen in plaats daarvan op dit punt afscheid te nemen van de overledene, dus het is gemakkelijk voor te stellen dat de straat in die tijd geen vrolijke plek was.

Gelukkig is het tegenwoordig gemakkelijk om je verdriet te verdrinken in de Paseo de los Tristes terwijl je naar het Alhambra kijkt vanuit een van de bruisende bars, waar het bijna verplicht is om de traditionele lokale tapas te proberen.